Muzyka jazz stanowi jeden z najbardziej charakterystycznych gatunków muzycznych, który zrodził się jednak stosunkowo niedawno w swojej czystej, pierwotnej postaci. Dziś znany styl ukształtował się w pierwszym okresie dwudziestego stulecia. Miało to miejsce prawdopodobnie w 1900 roku, a za ojczyznę jazzu klasycznego uznaje się Stany Zjednoczone.
Z czego wyrósł?
Muzyka jazzowa wyrosła z wielu innych nurtów muzycznych, do jakich zalicza się chociażby zachodnioafrykańskie wpływy, a także rytmu europejsko-amerykańskie. W jazzie w jego czystej formie widoczne są elementy muzyki europejskiej, ale też nawiązania do ragtime’u oraz spore naleciałości bluesa. Pierwsze dźwięki typowo jazzowe rozbrzmiały w Storyville, to jest dzielnicy Nowego Orleanu. Z czasem badacze gatunków muzycznych zaczęli łączyć w jazzie trzy kierunku- muzyka rozrywkowa, muzyka artystyczna oraz muzyka ludowa.
Cechy charakterystyczne
Synkopowany rytm to podstawowa cecha wyróżniająca ten gatunek muzyczny. Dodatkowo, należy tu także wspomnieć o parzystym metrum cztery na cztery, jak również o kreatywności artystów, jacy często tworząc swoje utwory jazzowe, improwizują. Mają oni ogromną swobodę aranżacyjną, a także tendencję do interpretowania na własny sposób czy to dźwięków instrumentów, czy też brzmień wokalnych oraz treści za ich pośrednictwem przekazywanych odbiorcom. Jak wynika z zapisków kronikalnych, pierwsze jazzowe melodie wychodziły od potomków niewolników. Zdaniem wielu muzykologów z kolei jazz bazuje w dużym stopniu na interpretacji, dlatego też raczej określa się go jak styl interpretacyjny, a nie tyle styl stricte muzyczny.