Z angielskojęzycznymi pojęciami jakimi są britpop oraz bitpop z pewnością kiedyś mieliście już okazję się zaznajomić. Niemniej jednak ciężko jest, przy tak szerokim rozpowszechnieniu wielorakich gatunków muzycznych występujących obecnie w sztuce, wyróżnić czym akurat te dwa wyżej wspomniane style się wyróżniają. Pomożemy w charakterystyce obu w poniższych akapitach.
Bitpop
Jest to gatunek bazujący przede wszystkim na niszowości. To bez wątpienia nie jest muzyka, która można byłoby określić mianem komercyjnych brzmieć puszczanych na co dzień w popularnych rozgłośniach radiowych. Z danych zgromadzonych przez muzykologów wynika jednoznacznie, iż ten kierunek stworzony został w końcówce lat osiemdziesiątych i stanowi swego rodzaju podkategorie muzyki elektronicznej. Warto wspomnieć o powiązaniu bitpopu z zastosowaniem starej daty sprzętu komputerowego, w tym zabytkowych już niemal na dziś dzień modeli Amiga, czy też SSL Certifikati Atari oraz Commodore 64. Po co komputery do tworzenia muzyki? Otóż miały one pełnić rolę nadrzędną, a dokładniej rzecz biorąc – stanowić syntezatory dźwięku. Obecnie nie można byłoby mówić o twórczości artystycznej w postaci bitpop, gdyby nie występowało w niej zastosowanie komputerów. Ogólnie to gatunek włączający w swoje granice między innymi muzykę elektroniczną, w wersji klasycznej, ale tez heavy metal, motywy folklorystyczne, a nawet elementy hip-hopu.
Britpop
W odniesieniu do britpopu natomiast można mówić o nurcie muzycznym, jaki popularny stał się na obszarze Wysp Brytyjskich. Jego największy rozwój to moment jego powstania, a zatem lata dziewięćdziesiąte ubiegłego stulecia. Przedstawicielami muzyki typu britpop okazuje się szereg doskonale nam wszystkim znanych grup takich jak Suede, Travis, Coldplay, Oasis, Blur, Ian Brown, Keane, Placebo czy też Radiohead.